Haulerwijk – Destijds werd de bruiloft gevierd groots gevierd in de oude Ulo in Waskemeer, nu – 60 jaar later – was het feest rondom het diamanten jubileum van Piet (84) en Saakje Dermois (85) uit Haulerwijk noodgedwongen ingetogen.

Niet alleen vanwege de coronacrisis, ook omdat Saakje lijdt aan de ziekte van Alzheimer en in zorgcentrum Sinnehiem verblijft. Piet woont nog steeds in de woning aan de Slinke, waar ze zich na hun trouwen settelden.

‘Een half uurtje’, zolang mocht Piet op de jubileumdag – 31 mei – bij zijn Saakje op bezoek. Bijna 3 maanden had hij haar niet in levende lijve gezien. ‘Van achter het raam ging niet, dan werd ze te onrustig’. Beeldbellen deden ze wel. Ze herkent haar man en ook hun drie kinderen en 2 kleinkinderen. ‘Gelukkig wel.’

Trein

De in Hoornsterzwaag geboren en in Waskemeer opgegroeide Saakje de Jong leerde de Haulerwijkster Piet kennen tijdens een treinreis vanuit het midden van het land richting Friesland. Piet weet het nog goed: ‘Ik kreeg na mijn diensttijd een betrekking bij Van Gend & Loos in Amsterdam en Saakje werkte in de psychiatrie in Amersfoort. De vonk sloeg over in de trein’.

Na hun trouwen ging Dermois werken in de bouw, hij was op de Ambachtschool opgeleid tot timmerman. Toen werkgever Jan Hoving in Haulerwijk er mee stopte, kon hij aan de slag bij keukencentrum De Kroon met standplaatsen in Assen, Giethoorn en Steenwijk. Daar maakte hij zijn zilveren jubileum vol.

In het gezin waren ondertussen 2 zonen en een dochter geboren. Toen bleek dat beide jongetjes doof en verstandelijk beperkt waren, brak er een zorgelijke tijd aan voor het gezin. Maar moeder Saakje was een sterke vrouw. Kordaat leerde ze autorijden en bracht en haalde haar twee eerstgeborenen (met een leeftijdsverschil van een dik jaar) elke dag naar en van Groningen, waar ze een speciale opleiding volgden. Daarnaast vervulde ze bestuursfuncties in Plaatselijk Belang en bij de Plattelandsvrouwen.

It Knyntsje

Piet was ruim 50 jaar bestuurslid van kleindierenvereniging It Knyntsje. Ook nu is die hobby hem nog zeer lief. ‘Ik heb momenteel 20 konijnen. Die train ik’. Dat houdt in dat hij ze dagelijks in zijn handen houdt om ze mak en rustig te krijgen, zodat ze goed voor de dag kunnen komen tijdens keuringen. Een paar keer sleepte hij al de kampioenstitel bij de Friese Bond in de wacht. Ook maakt Dermois nog fietstochtjes, onderhoudt zijn 15 are grote erf, heeft een hoekje moestuin en kookt zijn eigen potje.

De beide zonen wonen intussen samen in een seniorenwoning in Haulerwijk. Door de coronacrisis stopte hun ambulante begeleiding. Daarom nam dochter Greetje onbetaald verlof om voor hen te zorgen. Allen zijn blij met de versoepeling van de coronaregels. ‘Zo blij’ om hun moeder en vrouw weer te mogen bezoeken.

Bron: Nieuwstellingwerver. Foto Greetje Paulissen.